bir garip yel eser akşam üstü,
bir şeyler anlatmaya çalışır gibi sanki,
üstünde ince bir bulut örtüsü,
yağmuruyla bizi ıslatmak istemiyor gibi sanki.
eski bir evin duvarına yaslanmış yalnızlık,
yalnız başına bekliyor birilerini,
bir başına kalmış bahçemde yarısı kopmuş güllerin,
kurumadan toprağı, son bir defa istiyor gülmeni.
sabaha bırakmadım bu gecenin kederini,
bir ucunda senin olmanı o kadar çok isterim ki doldurmak için boşluğunu,
tek başına çekilmiyor sensizlik,
kirpiklerinin ucuna kadar ezberimdesin ya, bu yüzden bu kadar çok hissediyorum yokluğunu.
sanki bir beyaz örtü çökmüş gibi üzerimize,
boyumuz kadar bir tahta kutunun içine girmişiz sanki,
neden bu kadar sessizce bekleriz birbirimizi,
konuşmasan da sayfalarca roman yazacak kadar çok şey biriktirmişsin gibi,
konuşmasam da sonu gelmeyecek bir şiiri senin için yazacakmışım gibi sanki.
Kayıt Tarihi : 15.10.2021 10:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!