Tahta Balkonun Hatıraları

Güneş gene balkonumda doğdu
ilk sabah simitçilerinin feryatlarıyla:
- Taze taze, çıtır çıtır.
Şafağın kokusunu çalıp serpmişler hamurun üstüne...
İlk sabah ezanını okudu müezzin balkondan
Sessiz huzurun kapladığı son kızılda.
Sanki yüreğimden birşeyler koparttı o haykırış:
'' Essaletû hayrun minen nevm''
Göz kapaklarım ağırlaşıp
Pınarları taştı, haykırışlarla...
İlk şiirimi yazdım bu balkonda
İlham perimin öptüğü dudaklarımdan
Dizildi birer birer sayfalara.
Her busedeki aşk damlacıkları
Süzüldü yüreğimden, mürekkep kutusuna...
İlk yıldızlar balkondan yaktı meşalesini
Sanki sönmeyecek bir ateşle kararttılar geceyi.
Sevda türkülerinin en acıklı yerinde,
Hatırlananların o unutulmaz sözlerinde...
İlk ışıklarını balkona bıraktı dolunay
Aldığı emaneti geri verir gibi
Usulca aydınlattı yüreğimi...
Ve son selayı balkondan okudu müezzin
Gözyaşları, ilham buselerine karışıp haykırıryorlardı.
Olmaz diyorlardı, olamaz...
Ve son toprağı balkondan attılar.
Şairi uyandırmadan.