1/:
Arkadaşlarıyla gidiyorken yarışa
Takıldı münasebetsiz bir taşa
Beklenmedik bir zamanda
Tökezleyiverdi zavallı tahta atım
Dörtnala gezinirken özgür kırlarda
Bir anda kırılıverdi 'çıt! ' diye
Hem de en ince yerinden
Tahta atımın bacağı
Dağıldı toynağı.
2/:
Alçıya aldım kırığı, olmadı
Çelik tellerle sarmaladım toynağı
İri mıhlarla çiviledim, tutmadı
Tahta atımın tahta bacağı
Bir türlü kırıldığını unutmadı.
3/:
Sanırım yoktu kırığın tutacağı
'çekmesin.' diye
Tahta atım bunca acıyı
Söküp gömdüm kırılan tahta bacağı.
Kayıt Tarihi : 23.2.2006 14:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!