benim olmayan duvarların arasında
bilinmez bir akşama yürüyordum;
ardımda çocukluğum.
son gün ışığıyla, içten içe yanıyordu deniz!
içi kalkmış, çamurlu idi.
rüzgar da vuruyordu dalgayı sırtından, bin köpüğe
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta