benim olmayan duvarların arasında
bilinmez bir akşama yürüyordum;
ardımda çocukluğum.
son gün ışığıyla, içten içe yanıyordu deniz!
içi kalkmış, çamurlu idi.
rüzgar da vuruyordu dalgayı sırtından, bin köpüğe
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
