Taht Senin Şinasi Şiiri - Rıfat Sevilgen

Gözlerine kar,kar-lar yağmış Şinasi..
saat 42; millad öncesi,sene 4991.

yaşlı,köylü bir kadın; köylü bir kadın anne,bu şehirde;
dolaşıyor kapı kapı,
üzerinde çiçekten ince entari,
ellerinde boş torbası,titreyan elleri;
topluyormuş-sordum-odun...!
dileniyordu,dilenciye benzemiyordu..
kaybetmediği bir asaleti vardı;
asalletinden dilenmek utanıyordu,
dilenmesinden asalet...

ODUN değil miydi,-oysa- alev alev yanan..
'ODUN' DEĞİL MİYDİ,yakan.! ?
köyünü yakan,yakan-lar...

taş basmıştı yaşlı bağrına..
sonra...depremlerden sonra,tufanlardan sonra;
başına yüreğine çöken değil miydi; TAŞ?
TAŞ OĞLU TAŞ..!

dilendiren,dilentirten şimdi,o nu
değil mi odun,değil miydi odun..?

sen,sen ey! sen ey kardeşim!
sen üşümezsin;
kapatsa da yüzünü karlar; 3891' de,
üşümezsin sen..
yüreğinde sevgi cehennemi,
üşütmez seni,
taht; ebediyen senindir artık,ŞİNASİ..

SEVGİLİ ŞİNASİ'YE-ÖLÜMÜNÜN HEMEN ARDINDAN..

çaresiz...
sönmeye yüz tutmuş bir ateş parçasıyla,
geleceğe yürümeyi deniyorum..
hep doğruyu söylerdin; ey kızılderili kardeş;
kızardım sana; hepdoğru söylediğin için..
ve bak,yaşıyorum; ! ! !
sen hep haklıydın,hep haklısın..
hayatı yalancıktan,şakacıktan yaşadım,
bu yüzden yaşıyorum ya zaten...
ben gerçekten ölürüm.
ama sen; ebediyen gerçekten yaşayacaksın...1994-ülkem'de...yaşanılanlar unutulmayacak-lar