Tahsin Bağcıvan Şiirleri - Şair Tahsin B ...

Divane bir pervasız derler bu günler bana, Hâlbuki derdi çekmeyenin şenliği yücelmez. Telaşını sezmeyen elbet ki katamaz mana; Gamını gizlemek, def-i gam etmeye yetmez. Hele ki gam dizginlerini verdiysen vefasıza, Çabalamak nafile, yetmez anmaya hafıza. Anlatılmaz o dert öyle halden bilmez, kansıza Ki anlatsan ne olur? Senin kadar meyletmez. Onlar bilmez, hem yanıp hem ateşe mecburiyeti Nerden bilsin âmâlar gökkuşağındaki hürriyeti? Belli olmaz sevenin mazisi, akıbeti Canı dişinde yaşar da, bir gün şikâyet etmez. Hiç olmamışçasına derine atsan umarsızın adını, Elbet kıyıya çıkarır dalgalar, en dipteki kadını. Kemiklerin çürüse de doldurmaz miadını Birkaç dize şiir yazsam, anlatmakla aşk bitmez. Tahsin Bağcıvan 14/04/12 00.55

Öyle hatalar yaptım ki şu gencecik yaşımda, Anlatsam bir türlü, saklasam bir türlü. Tüm geçmişi yaktım, bir anlık bir hışımda. Söndürsem bir türlü, dursam bir türlü. Bilirim, seven sevdiğinden bu kadar kolay yılmaz. Ama mâzi karanlık, âtî parlak sayılmaz. Bir yol var ki önümde, yolcuları hep aymaz. Gitsem bir türlü, kalsam bir türlü. Yaptığım tüm doğruları aldı götürdü bir yanlış. Bir ben kaldım ortada, bir de boş bir yalvarış. “Sus” diyor bencilliğim, parmağı dudağını kapamış. Konuşsam bir türlü, sussam bir türlü. Ben yine de sussam hep, onlar çok konuşsalar. Sustukça içimde büyür onca dertler tasalar. Günden güne artıyor “keşke”ler, “yapmasa”lar. Sövsem bir türlü, saysam bir türlü. Yaksam artık bir kıvılcımla umudun sönük çerağını, Çözsem gamsızlıkla aramdaki bu gam bağını, Pişmanlıkla yükselen önümdeki dert dağını Aşsam bir türlü, caysam bir türlü. Elem yazılmayı bekler kalemimin ucunda. Mutluluk desen, zaten canı burnunda. Yazacağım çok şey var da ah u zar bağlamında; Silsem bir türlü, yazsam bir türlü. Tahsin Bağcıvan 26.05.12 02.33

Senin hiç gözyaşlarına eşlik eden hıçkırıkların Işığında şiir yazdığın mumu söndürdü mü? Söndürmediyse bilemezsin, yorma kendini. Ya baş harfiyle başlayan tüm lügâtların Devamı o isim olsun diye ümit ettin mi? Etmedinse bilemezsin, yorma kendini. Sevmek nedir bilirim dersin, güya sen de yaşamışsın Sen hiç seni sevdin mi? Sevmedinse bilemezsin, yorma kendini. “Erkek adam ağlamaz” deyip karşısında babanın, Sabahlara dek gözyaşlarını yastık altına sildin mi? Silmedinse bilemezsin, yorma kendini. Hayallerin yıkıldı diye güneşli karanlığında sabahın, Daha başındayken yolun, sonunu tarumar ettin mi? Etmedinse bilemezsin, yorma kendini. Bir tebessümü için seni sevmeyen o kadının, Tüm gözyaşlarını önüne serdin mi? Sermedinse bilemezsin, yorma kendini. Ya bir kul için bunları yaparken düşüncesiz, ansızın Yaşadığın hayatta yaşayan sen, kendin mi? Kendin değil, bilirsin. Birazda yor kendini. Tahsin Bağcıvan 20/04/12 00.32

Mutluluğu veren kim ise sana,
Mutsuzluk dizginlerin onun elindedir.
Sevinmeyeceksin.

Geleceğe, maziye fazla tasalanıp,
Şimdiyi tarumar etmeyeceksin.

İnsanı yaşarken öldürebilecek birkaç şeye sahiptim. Devamsız cümlelerim vardı benim. Devasız dertlerim, Almaya çalışırken yarıda tıkanan nefesim, Ve iki damla da gözyaşım vardı, akmaması için gözlerimle cebelleştiğim... Boğazımda düğümlenen o hıçkırığa yenilmekteydim ve bir sen eksiktin, Birde haykırışlarımı dile getirmeye cesaretim. Peki ya cesaret, Geçip karşına anlatabilmek miydi her şeyi, Yoksa Hiç korkusuz avaz avaz susabilmek mi? Tek bildiğim, ikisini de yapacak gücüm kalmamıştı ve bitkindim. Ama artık daha çok şeye sahiptim; Korkulara, Endişelere Ve titreyen ellere, satırları yazarken. Birde gözyaşımla ıslanmış, üzerine şiirler karalanmış, kirli bir beyaz kağıda. Çok şeye sahiptim ben... Senin Dışında.

Seda’ya Mektuplar/2 Bu ikinci mektubum; Cevapsız birincinin acısını paylaşacak. Bilmediklerini, tahmin edemediklerini Kulaklarına fısıldaması için Rüzgâra savrulacak. Çünkü ben fısıldayınca Duymuyorsun. Düşünüyorum da; Yalan söyledim, düşünemiyorum. Bilmediğin onca şey varken Bilmen gerektiğini bilmemeni Düşünemiyorum. Neden düşünemediğimi Düşünmüyorsun. Bilmiyorsun… Başka insanlarla karşılaşır, Severim sanıyorsun. Gözümde bir melekten farksız olduğunu Bilmiyorsun. Anlıyorum deme bana, Anlamıyorsun. Sevmeyi bilmek yetmez beni anlaman için. “Seni sevmek” ne demek bilmiyorsun. Bak; Senin için kafiyelerimden vazgeçtim. Bak; Senin için ben’den vazgeçtim. Bak; Yaşamaktan erken vazgeçtim Bakma vazgeçtim. Baksan da görmüyorsun. Bu kadar kısa sürmemeliydi Yıllanmış umutlarımı söndürmek. Ensemdeyken Azrail’in nefesi Ölüm bu kadar uzun sürmemeliydi. “Olsun… Değer” derdim hep ama Değmiyorsun… Değmiyorsun… Sevseydin, Ezdiğin çiçeklerimden Sana taç yapabilirdim. Sevseydin, Tüm Dünya’yı karşıma alabilirdim. Sevseydin; Ölüme meydan okuyabilirdim. Sevseydin; Daha güçlü olabilirdim. Sevseydin; Ben daha çok sevebilirdim. Sevseydin; Allah kahretsin. Sevmiyorsun… Tahsin Bağcıvan 05.06.12 23.48

Sen mutlu ol yeter ki... Ben, yüreğimin parçalanmasına razıyım. Umut verecek gözlerle bakma gözlerime ki, Bu gece ağlamayayım. Sen mutlu ol yeter ki... Düşünme beni, ben iyiyim. Senden yana yelkenleri, Tek tek suya indirir gibiyim. Sen mutlu ol yeter ki... Ben duvarlara seni anlatırım. İçimde yaşayan sensizliği, ’Yalnızlık’ la aldatırım. Hayat masal değil ki, Hep isteyince olsun... Tek istediğim sevgindi, Her şey gönlünce olsun. 26 Mart 2011

Ne kadar gelmedinse, ben o kadar bekledim Belki de ben senin gelmeyişini sevdim Gelmedikçe, aşkı içimde büyütüp besledim Sevilmedikçe o aşkın ölmeyişini sevdim. İsmini gönlümden silmiş gibi yapıp, Unutmayı becerebilmiş gibi yapıp, Sanki baş tacım değilmiş gibi yapıp, Senin tüm bunları bilmeyişini sevdim. Dünya dağılmış, tarumarmış takmayan, Sana giden yolda kimselere bakmayan, Anne şefkatini dahi aratmayan, Bu aşka karşılık vermeyişini sevdim. Tek tebessümün için yas tuttum yıllarca, Bir gözyaşına bin gülüşü telef ettim hunharca, İstediğin canımsa o da feda, al harca! Tek bir gülüş istedim, gülmeyişini sevdim. Gözlerimde yer yok artık dermana, fere. Kapandı dünyamı aydınlatan pencere. Allah’ım alnıma yazmış seni bir kere. Hiçbir silginin alınyazımı silmeyişini sevdim. Uğruna ömür verip, avare olduğum, Yaklaşanın yoluna taşlar koyduğum, Yollar bitse yol üretip koştuğum, Bu aşkı bana layık görmeyişini sevdim. İnsan böyledir işte, kaçanı kovalar. Bakmaz ki ne verir, neleri çalar… Aşkı daha iyi anlıyorum bu aralar Belki de ben senin sevmeyişini sevdim. Tahsin Bağcıvan 29.04.12 21.47

Farklı bir yorgunluk yayıyordu bedenime
Attığım her adım.
Hava soğuktu;
Sen üşüme diye kalbime gazete kağıtları sardım.
Yalnızca aç sokak kedileri vardı
Yaşadığına inandığım.

Son zamanlarda titremekte yine ellerim.
O’ydu aklımda kalan aşka dair son terim.
Küçücük aşk kırıntılarını yaşatma çabasındayken kalbim,
Dizlerimden derman çekiliyor, başım dönüyor anne...

Umutsuzluğum zorlamakta paranolmal seviyeleri.