Edeptir hakikat,
Var kendini avut az.
Öğren edep, vakit az,
Edepsiz adam, tuzsuz aş.
Öğren edep, vakit az,
Günlerimden yine sen,
Aşkın sürmekte bende,
Ölsem bile sen yine,
Çünkü, güz sende diye.
Sürmeli o gözlerin,
Etme, eyleme böyle hüküm,
Mülkiyet mi ehl-i hüküm?
Al, o da senin olsun,
Sensizlik bana zulüm.
Dert mi sana, baki?
Dem vurdum, matem oldum.
Soldu gül, yonca oldum.
Terk-i diyar edipte,
Bu ömrü ben oldurdum .
Alevden çevrili ki,
Gözlerin, çok güzeldi Maria
Alırdı beni benden,
İltifat neydi ki o güzelliğe?
Ben şiirler yazardım Maria.
Saçların, gözlerin, her şeyin
Ölüm, ölüm bilinir.
Sanki, dün gibidir.
Kurulan hayaller,
Yaşantımın dibidir.
N'olur gitme al bi saz,
Karalar yakın bana,
Yalnızlıktan, ayrılığa.
Doğarken ağlamışım ben,
Bu sefil yoksulluğa.
Namert derim, düşünme,
Yokluk mu seni korkutan,
Ben varım, neye yarar?
Hüznüm kaplar semayı,
Sen yoksun, neye yarar?
Ağlarım saatlerce,
Yazılar sessiz, gönlüm umutsuz
Çıktığım bu yolda kaybım sonsuz
Umarsız yollar, çıkarlı işler
Çekmekten bıktığım sayısız çileler
buyurun sorun istediğinizi çekinmeden
Mavi deniz, gökteki yar,
Eflatun misali cenneti boğar.
Gülizardı, sahi, onu benden çalan yar,
Verme, artık neye yarar?
Aldın dünyamı benden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!