Çoğu zaman
ne kadar kendi içimde hiddetlenip
köpürsem de öfkeden;
şu iş yerlerimizde ara sıra
hepimizin karşılaştığı
kimseye selam vermeyen
selamımızı almayan
'süslü-zombi kadınlar'ın
beni umursamadan dönüp
-en bir dişi- şekilde salına salına
yollarına devam etmeleri
olay yerinden 10 metre kadar uzaklaştıktan sonra
ezilmişliğin, kenara itilmişliğin
üzerinden geçilmişliğin bir uzantısı olarak
beni tahrik eder.
sonra bırakırım o Süslü-Zombi'lere kızmayı
bana verdikleri tahrik teşviği için
arkalarından önlerinde eğilir
şükürler yollarım!
hayatta bu da lazım...
(Mart 2006)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 8.3.2006 12:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Dalman](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/08/tahrigin-boylesi.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)