Öz Tahlil Şiiri - Ahmet Hamdi Ünal

Neredeyim ben? Burası neresi?
Bir yolu seçtim, ve yürüdüm.
Bir yanımda mezar çiçekleri,
Diğer yanımda çürük elma çöpleri.

Buğulu bir karanlık etrafta.
Nasıl bir ışık bu, kim örtmüş
Parlak mavi güneş üstünde bir tülbent.
Birisi çok üşümüş olmalı.

İlerledikçe dönüyor, döndükçe,
Döndükçe dönüyor ve bazı şeyler dönmüyor.
Bazıları dönüyor ve kimisi yalnız,
Yalnız kendi etrafında.
Sen dönsen de dönmüyor, ilerledikçe kaçıyor.

Burası hangi durak? Kaçıncı aydasınız efendim?
Büyürken gözden çıkardığım oyuncaklar var etrafta.
Yüzerken üşüdüğüm denizlerin kokusu.
Sahi ne işi var kayıp gülüşlerimin,
kara kaplı gençlik defterinde?

Hatırlıyorum bir yer vardı, sakince uzandığım.
Uzandığımca sakinleştiğim.
Çarşafların altından yumuşak dalgalar çarpardı.
Yorganların altında ılık ılık yıldızlar...

Bir yolu seçtim, ve yürüdüm, yürüdüm.
Bir yol beni seçti, yürüdüm.
Bir sapak beni seçti.
Bir döner kavşak, bir yalnızlık.
Bir bencillik beni seçti, yalnız beni değil.

Bir yıldırım bir ağacı seçti, parçaladı.
Bir çocuk bir babayı seçti, doyasıya ağladı.
Bir erkek bir erkeği,
Bir kadın bir kediyi,
Bir hayat bir yolu seçti, kendini harcadı.

Bir şeyleri fark ediyorsun,
Odandaki eşyaları ayıklarken dağılıyor anıların.
Uzanıp tavanı seyrederken kaçıyor uykun.
Bazı şeyleri sayıkladığını fark ediyorsun içinden.
İçinden içinden içerlediğini fark ediyorsun.

Bazı şeyleri fark edemiyorsun,
Birine sarılmadan isteyerek, ne hasret;
Kendin dışında birine bağırmayarak, ne suskun kaldığını;
Ucundan düşmeden aslında ne kadar yüksekte olduğunu.
Yaşlandığını, huysuzlanıp daha da içe kapandığını...

Bir yanımda tan vakti,
Suçluyumdur belki ben.
"İtiraf ediyorum sayın karınca,
her gün sevmedim güneşi
takdir etmedim melisaları
hakkını vermedim akan suyun
bazı günler geç kalktım
anlayış gösterdim tanımadıklarıma
ve üzdüm sevdiklerimi
biliyorum çok ayıp lakin,
sevemedim insanları.
ama yalnız george öldüğünde
ben ağladım,
çok ağladım."
Erken kaldım, affola.

Bir yanımda yaban çiçekleri...
Dört tarafım düzlük.
Bir yanım yarım.
Bir yarımda iki tam.
Üç vakte dört yıl,
Dört yılda bin kişiyim ben.
Bir dakikaya birkaç saat,
Birkaç saate birkaç dize,
Birkaç dizeye bir çocuğum ben.

Dünyanın tüm çocukları, ağlaşın.
Artık şiir yazılmıyor.
Artık vapurlara binilmiyor,
Uzun yollar yürünmüyor, ve büyük hayallerin müptelası
Küçük vaatlerin yalancısı.

Ne olması gerekenler,
Ne gerektiği gibi olanlar.
Bazı bazı bazı anılar düşüyor.
Kokular ve sözler ve dokunuşlar...
Geçmişi köküne değin kazımalı.
Belleği güzel anlara değin,
Benliği sevgiye....

Çok güzel bir hediyem vardı,
O da düştü,
parçalandı.