Tahlil Şiiri - Muammer Gündüz

Ruhum ezberledi boşlukta kaybolmayı
Düş kırıklıklarını defalarca hatim ettim
Metafiziksel kaygılarım henüz ifşa edilemez
Karamsar olmayı bırak derken benliğim;
Nerden yaratıldı kanı donduran mesafeler
Uzak değil oysa
Uzak değil, bir adım sonra
Ama adımlar asırlara bedel
Bilinç altında tekrar edildi tanrıya şikayet
Bu görkemli yalnızlıkta cevap aramak boşa
Böyle olmamalıydı, kaybolduk nihayet
Sürü içinde; bir sürü kimliksiz duygular safta
Ardı arkası kesilmez ihanetlerin
Meydan boş oysa ama koşan kararsız
Ufka koşan var demek tutarsız
Birde kana susamış cellat var içimizde
Mağaralarda ızdırap çeken ilkel megalomanız
Özgür bırakılmadan hayatın kucağına
Özgür kalmadan kalabalık dünyada yapayalnızız

Şah oldu yalan söyleyen bencil yürekler
Benliğimizde derinleşemeden yüzeyde savrulduk
Mat etti bizi kendini şah zanneden pezevenkler
Alınmayın!
Adaleti kağıt paralara onlarla biz yan yana devrettik
Duygularımız kaç göç içinde mülteci şimdi
Biz insanlar dürüst yaşamaya ihanet ettik
Suç kimin?
Bir cevap ara istersen
Çözümsüzlük üreten rahatsız beyinlere şükrettik
Geleceğe zar attık ya düşeş gelirse diye
Sistemi baltalayan gereksizlerle oyalandık
Dön bak ne olur, geçmişe ne bıraktık
Sahipsiz dünyayı alt üst ettik
Bir kerede kendine sor nerede yanlış?
Cevap ver sorularımla tanış
Nerede ipini kopardı insanlar?
Neden en dibe battılar?