Tahlil... Şiiri - Mustafa Kuz

insanoğlu duygu ve hayalleriyle yaşar...bir gecede yaşlanmak mümkündür şu hayatta...hani birden ağarıverir simsiyah saçları insanın...ama o ki gerçek insan demek istediğim...işte böyle bir öyküdür anlatacağım(geçenlerde okudum bir yerlerde,çok güzel olduğu için paylaşmak istedim okumamış olanlar adına) :adam günlerdir ağır hasta,artık ümit kesilmiş ölümü beklenmekte...soluk ha kesildi ha kesilecek...bu arada garip bir şeyler olmuştur...yatağa düştüğünden beri duymadığı bir koku odasına dolmuştur...evet,en sevdiği çikolatalı kurabiye kokusudur bu...o an garip bir mucizeyle canlanır bizimki...kokunun kaynağına erişip onu belki son defa tadacaktır...yatağından güç bela kalkarak merdivenlere doğru,duvarlara tutunarak ilerler...yarı sürünüp yarı tutunup trabzanlara...mutfak kapısına eriştiğinde masanın üzerinde en sevdiği o çikolatalı kurabiyeleri görür...son bir gayretle oraya da sürünenerek masaya tırmanır ve... elini tabağa uzatır alır birini,tam ağzına götürecekken,bir el çarpar,düşürür onu elinden:'çek elini sersem! ..' onlar cenaze için hazırlandı! ...'