Tahir Yüksel Şiirleri - Şair Tahir Yüksel

yıldızlar benimdi bir zamanlar avuç avuç
çocuklara dağıtırdım hep bayramlarda
büsbüyük mutluluklar vardı küçücük tebessümlerde
ve bir zamanlar
ben vardım bizlerden mürekkep
bizleri bilen adım gibi

kutlu seherler kutlu muştu getirdi
bahar saflığında ve gül tazeliğinde
bir çocuk gülümsemesinde
şarka ve garba ve cenuba ve şimale
ve münkir'e ve nekir'e
nuh'a ve ibrahim'e ve mesih'e

takvimle kumar oynayarak yeniden başlıyorum şiire
böğürtlenlerin -ki kimse sevmez zahir- raksıdır yeşil çuhalarda
uluyan kar fırtınalarını iç ceplerime yerleştirdim
rüzgâr kadar aç değilim artık toprağa ve suya ve ateşe
ellerim demir potasında mumyalandı
çiçekleri anıt yaptım hergün yeşeren sevgilerin adına

Uzayıp gitde de gurbet yolları,
Gönlüm seninledir elâ gözlü yâr.
Sildim aramızdan zalim yılları,
Gönlüm seninledir elâ gözlü yâr.

Yıldızlar, sihirli şarkı söyleyin,

çağ tutsak etti melekleri en acil zamanda
ve çocuklar meleksiz büyüdüler
zakkum ağaçları gibi acı ve süs yerine
en özgür bulutları bile kirletti eksoz dumanları
çiçekler bal olmadı şifa niyetine
arılar çocuk

toz kanatlı kelebekler gördüm fırtınaya tutulmuş
bîçâreliğin lügat karşılığınca
ve tutunacak bir merkep kuyruğu da bulamamışlardı
şeytancasına
bilmem kaçıncı nuh tufanı'nda

Kaçışım kurtarmadı beni bataktan,
Nurlu bir bekleyiş; yeniden doğum.
Ya Rabbî bu olmayacaksa bari
Ne olur geri gelsin çocukluğum...

Gönül bir mâbettir kubbeyi yıkma
İbadeti aşktır vazgeçip bıkma
Körebe oynarsan eğer hayatla
Elma dersem çık armut dersem çıkma

Gönlünü vermişsen kara sevdâya
Göğüs gereceksin derde belâya
Rastlamışsan bir de yeni Leylâ’ya
Herkesi ben gibi Mecnûn’dur sandım.

tarih takvimde kaybolmuşken
ben de ulu bir çınarın doruklarından öte
bilmem hangi ayın hangi gününde
yürüdüm atom çekirdeğini patlatarak
ak bulutların üstünden kürre-i arzı aşarak