Saat,sessizliği çeyrek geçiyordu
ve güneşe beş kalmıştı...
Karanlığa çeyrek kala yakılan mum bitmek üzere
ve dışarıda hava ayazdı...
Ben,camın buğusuna ismini yazıyordum,
parmağım üşüyordu...
Evvel zaman içinde...
Paldır küldür biçimde....
Bir varmış, hiç yokmuş diye başlayan
dramatik bir masalın
acınası bir kahramanıydım ben...
Var mıydı Ondan daha güzeli haberim yoktu...
günaydın
hiç hesapta yokken hayatıma denk gelen...
günaydın
düştüğü yerin iklimini değiştiren dördüncü cemre….
Sen benimdin...
Hep benimsin...
sen bensiz nesin?
Neyim ben sensiz?
İkimiz,
ikimizsiz neyiz?
Yıldızlar,
meleklerin parlayan gözleridir.
Bulutlar,
Tanrının ayak izleridir.
Dünya da dönmez aslında.
Gece denilen;
Bizim hiç tesadüfi karşılaşmalarımız olmadı seninle...
Saklandığım kuytulardan çıkıp söylediğim
ne tesadüf yalanları için affet beni...
Aşkla olan bağlarımı kopardım...
Zaten hiç sevilmedim
sevmek de yok artık...
Kalbimin mapushanesinde umumi af çıkardım.
Tüm sevdiğim kadınlar
hürsünüz artık!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!