Tahir İle Zühre Şiirleri - Şair Tahir İl ...

Aldı Tahir:
Mezarın başında bir taş dikilir
Seyrettikçe damarlarım çekilir
Yetim olanların boynu bükülür
Sensiz ocağımız tütmüyor babam

Aldı Tahir:
Dünyam zindan oldu ömrüm karanlık
Anam babam öldü her yer viranlık
Ben de günü görsem n’ola bir anlık
Ölmeden mezara koydular beni

Seher vakti bağ içinde
Gezer solu sağı bülbül
Bir goncanın sebebinden
Olmuş hare yaği bülbül

Bülbülün göğsü al olur

ALDI TAHİR

UYUYA DA AZGIN SULAR UYUYA
YEL ESTİKÇE DALGA VURUR KIYIYA
DERDİMİ DÖKERSEM DERİN KUYUYA
KUYUNUN SEDASI DELER DAĞLARI

ALDI ZÜHRE

Parıltısı saldı gönlümü aşka
Açarken bir başka kırparken başka
Beni buyur eder Sırçalı köşke
Ah canım gözlerin yeşil gözlerin

Uyuyup kalan Zühre, çığlık çığlığa uyandı. Tayası yeniden Zühre’nin odasına girerek Zühre’ye sarıldı.
-Bismillah de bismillah de. Ne oldu kuzum? Dedi.
Zühre korkudan zangır zangır titriyordu. Tayası bir bardak su getirip birazını içirdi birazını da avucuna döküp Zühre’nin elini yüzünü ıslatarak tekrar sordu:
-Ne oldu nazlı kuzum? Neden aslan görmüş ceylan gibi titrersin? diye sorunca Zühre gördüğü rüyayı tayasına şöyle anlattı:

Tahir’le sahrada susuz kalırız

Zühre bir gün Tahir ile birlikte mektebe giderken iyice yanına yaklaştı. Dip dibe yürürlerken Zühre sevdası uğruna geceleri uyuyamadığını, çektiği acıyı şöyle anlattı:
Aldı Zühre:
Yönünü yönüme döndür Tahir’im
Asi baş yaraşmaz indir Tahir’im
Sana sevdalıyım anla halimi
Babanı babama gönder Tahir’im

Aldı Tahir:
Sıra sıra gelen mektep uşağı
Neden eller geldi Zühre’m gelmedi
Bülbülün feryadı yandırdı bağı
Neden eller geldi Zühre’m gelmedi

Sevda bu, ne gurur beller ne korku. Zühre’nin duaları kabul olmuş, Tahir de Zühre’ye yönünü dönmüştü.
Aldı Zühre:
Bendeki sevdanın yarısı sende
Olsaydı dermanın kalmazdı senin
Divane olurdun dem fikrin bende
Kalsaydı sabahın olmazdı senin

Bey ile Vezir Canason Köyüne giderlerken Tahir ile Zühre'yi de yanlarında götürdüler. Tahir ile Zühre Canason Köyünde bir elma bahçesine girdiler.

Aldı Tahir:
Gözlerimin nuru Zühre’m
Şu ömrümün varı Zühre’m
Bize derler yarım elma