Tahin-pekmez Şiiri - Hasan Turgut

Kuruydu kuraktı bozgun lakabım
Sararmisti solmustu dalim yapragim
Can suyusun seninle doydu topragim
Yuregim ezgin harda döndüm pekmeze
Gönül verdi ruh özüm senin tahine

Yakardi her lokmam.dili bogazi
Sen karıstin özüme soldu beyazı
Yedim dolu karda en sert ayazı
Yuregim ezgin harda döndüm pekmeze
Gönül verdi ruh özüm senin tahine

Karıstikca ruhuma başka hal oldu
Bagim kuru idi yesil dal oldu
Pekmezdimde senle ömrüm bal oldu
Yuregim ezgin harda döndüm pekmeze
Gönül verdi ruh özüm senin tahine

Sirrina erseler yanar aşıklar
Bize degmeye cekinir kaşlar kaşıklar
Bilmezler derinde ne sırlar saklar
Yuregim ezgin harda döndüm pekmeze
Gönül verdi ruh özüm senin tahine

Erittinde ruhumdaki yağımı
Bitirdinde bende vuslat çağını
Masalda bilirdim ben kaf dağını
Yuregim ezgin harda döndüm pekmeze
Gönül verdi ruh özüm senin tahine

Kendime geldimde akısın vardi
Oyle melul melul de bakisin vardi
Alevden kordanda yakisin vardi
Yuregim ezgin harda döndüm pekmeze
Gönül verdi ruh özüm senin tahine