Tahayyüller
Yer parça parça; zelzele, ışıklar mı söndü?
Kuzgunlara bıraktı göz kapağım yerini
Son kez havada patlayıp sinesine döndü
Merkeplerin atası, kaybetti eyerini
Bu son mu, ilk mi? Vursunlar eyeri sırtlara
Şu kocaman gözlerin sonsuzluğa açılsın
Gülmek mi diyorsun, kasvetin kıla kırk yara
Kederin tüm mahlukatı bir tek beden kılsın
Acılarla yoğruldum, bir gün tan vakti doğdum
İskeletime bir bak, derim üç beş kemikten
Beden kafesini yırtıp zincirleri boğdum
Tahayyülleri devirdim, derbeder delikten
Ah kader, canım kader, vademizi dolduran
Zaman gemilerini kaldıran imtihandır
Bir omuzdan diğerine kırık koldur duran
Yolun tükenmez anındayım bilmem ne zamandır
Kayıt Tarihi : 31.3.2019 01:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!