Tahayyül Şiiri - Süheyla Altınkaya Turan

TAHAYYÜL
Kendini sulara anlatır Miyase
Gecenin beklediği yağmur sesi için
Sahipsiz bir acıyı
Şimdi tanır mı toprak.
Girebilir miyim tahayyülündeki ormana
Hangi gölü bulmalıyım nilüfer gülüşünde
Batmak için çukura.

Avcumda bekleyen buluta .
Gözlerini yasla Miyase
Taşlar da çatlar dalgınlığın arasından
Ellerimle edemem artık
Berceste dualar.
Geç kaldım arka bahçelerde
Zarı soyulmuş hayata
Kuyularda ağlayan Yusuf'a .

Bağrımdaki çağıltıya yasla kulağını Miyase.
Bir ayna bulmalıyım
Bakmak için son kez sana.
Yalnızlığı yalnızca aşk silgeci siler
Beni hatırlama saçların
Portakal çiçekleri kokusuyla uyandığında.
Süheyla Altınkaya Turan