Dünyanın öteki ucunda da olsan,
Sevginle hayat bulur, biçare gönül.
Benim yarim değil, elin bile olsan,
Yokluğuna tahammül edemem artık...
Söze ne hacet, sevdayı anlatmaya,
Göze ne hacet, yüreği aldatmaya,
Geceden sabaha kadar kıvransam da,
Ağlatmana tahammül edemem artık...
Kul ne bilsin, gönülde süren yarayı,
Fakir ne yapsın, düşler durur orayı,
Sensiz boş kaldı, şu gönlümün sarayı,
Özletmene tahammül edemem artık...
Bu ömür geçer mi vuslat şarkısıyla,
Gecelere vurulan aşk acısıyla,
Hazanda can arayan sevda edasıyla,
İnletmene tahammül edemem artık...
Sen sundun, saadetin en güzelini,
Sevdim, dünyanın en tatlı meleğini,
Verir misin canan, kalbimden geçeni,
Bekletmene tahammül edemem artık...
26 Ağustos 2003 Ankara
Cafer Tayyar ÖzkanKayıt Tarihi : 28.9.2004 16:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!