Yıkılsın istiyorum bu zalim dünya,
Ömrü daha varsa da artık sonu gelsin.
Beddualarım değsin toprağa, suya.
İnsanlık ve nefsim nankör, bilinsin.
Ne kadar susup kandırsam kendimi,
O kadar gafletle boğuşacak ruhum.
Yetişmeyecekse mazluma, elimi
Ben kendim keserim, kanım durulsun.
Girsin avare gezen cinler rüyama,
Duydukça kundaktan feryat sesini.
Bir hançer misali saplı uykuma.
Yaratan! Artık kes nefesimi.
Kayıt Tarihi : 11.2.2025 11:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2024
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!