Taha110 Şiiri - Engin Çakar

''İnsan beyni yaratılış itibariyle sınırlı mevcudâta sahiptir.Elbette ki sınırlı olanın Sınırsız olanı kapsamı altına almasının mümkünatı olmadığı gibi böyle bir şeyi yaratılandan beklemek mantıksızdır.Fakat şiârımız gereği Sınırsız olanın nimetlerini gördüğümüz, hissettiğimiz kadarıyla farkına varabilme yeteneği verilmiştir biz İnsanoğluna..Bu sebepten ötürüdür ki; hiç bir insan ben duymadım ben görmedim, bilmiyorum kelimelerini kullanıp 3 maymunu oynama hakkına sahip değildir, Bir yaratıcı vardır ve bu yaratıcı akılla tam mânasıyla kavranamaz fakat onun yaratmış olduğu saymakla bitmeyen nice nimetleri; Onu kanıtladığı gibi, insanın ne kadar aciz olduğunu ortaya sermektedir.İnsanın beyni sınırlıdır fakat böyle olması bir Yaratıcıyı kabul etmemesi anlamına gelmemektedir.Şu bir gerçektir ki; Hissettiğimiz tüm duygulara varıncaya dek, insan kusursuz yaratılmıştır, kâinattaki her bir zerre bir Yaratıcı olduğunu gözler önüne sermektedir.Eğer biz beynimizle Yüce Yaratıcıyı kavrayabilseydik, o zaman bahsettiğimiz şey 'Sonsuzluk' olmazdı, Ancak bir sonsuzluğun olduğu kesindir.İnsanoğlu nice asırlardır yaşadığı yeryüzünde daha bulunduğu ortamı tam olarak kavramış değildir, lâkin nedense birçok insan acizliğini kabul etmemektedir.Bunun sebebi ise kibirdir.İnsanoğlu asırlardır doğayla savaş halindedir, doğanın doğallığını bozarak yaratılan hayvanlara ve nice yaratılışmışlara zarar vermekle birlikte, dünyâya hâkim olma çabasına girmektedir.Fakat insan sınırlıdır ve bir vakit vadesi dolacağı elbetteki kesindir, bu kesinliği etrafımızdaki nice mezarlıkları görerek teyit ettiğimiz gibi, yaşadığımız küçük bir hastalığa varıncaya dek, aslında ne kadar çaresiz olduğumuzu görmekteyiz.İnsan Allâh'ı kabul etmekle kendisi kazanır.Kabul etmemesi durumunda nasıl bir boşluğun içinde azab duyacağı bellidir.Nitekim Yüce yaratıcımız Şânı Yüce olan Allâh bir ayeti kerimesinde; O(Allâh) , önlerindekini ve arkalarındakini (dünyadaki ve ahiretteki durumlarını) bilir. Onların bilgisi ise Rahmân’ı kuşatamaz. (Taha110)
Bu âyeti kerimeden de anladığımız gibi insanın aklının Rahmanı kuşatamayacağını anlamaktayız.Allâh'ı kabul etmek demek onun emir ve yasaklarına uymaya çalışmak demektir.Şüphesiz ki O bizden kötü birşeyi istememistir, emrettikleri ve yasakladıkları hep bizim yararımızadır.Bizi bizden iyi düşünen bir Rabbimiz var, buna ne kadar şükretsek azdır, Rahmanın bizlere lütfuyla bahşettiği ufak rahmetlerinden bir göz nimetini, terazinin bir kefesine, amellerimizi bir kefesine koymuş olmamız durumunda, bir göz nimetinin ağır geleceği kesindir. Aslında ölene dek dâhi kafamızı secdeden kaldırmasak bile bir göz nimetinin şükrünü edâ edemeyeceğimizi anlamalıyız.Biz sadece Allâh'ın yüce kelâmı olan kur'an-ı azimuşanın bizlere bir Anayasa niteliği taşıdığını ve hem dünyamızı hemde ahiretimizi kapsadığını unutmamalıyız..."