Taha Türkmen Şiirleri - Şair Taha Türkmen

anladım
ölümler ömürlere bulaşırken toprak bekler seni
ve yeniden doğar güneş
bir deniz mavisinde gözlerin dalgalı
bütün iklimleri içinde barındırır mezar yerleri

gece karanlığa meydan okuyan yıldızlarda korkak
birikir saçlarına rüzgarın kokusu
heyhat
serde sabah aydınlığı saklarken kederinden
kadere doğru gidiyorsun
yollar uzak

gördüm
hayasız ellerin duasında sanık ümitler vardı
kuruluyordu mahkemesi ilahi aşkların
ve hep masallarla anılıyordu
tarihlerden bir vakit

gideceksen
yüreğin hasretin karabasan gecelerinde
vurur karanlığı yüzüne aldırmadan
ve dillerin lal olur
ellerinde ellerini bulamadığın

yalnızlık Allah'a mahsustur derdi yarim
hazin bir duanın amin seslerinde
savaşlar barış için değildi
değildi gurbet özlem için
omuzunda ağırlığını taşırken bulut yağmurun
daha yeni bir sözleşmeye imza atan bendim

Düş ikliminden çıktık
Ardımızda bahar yağmurunun bereketi
Ciğerimizde ölüm acısı
Tek tek tükettik kurşun tanelerini
Yalnızlığın üzerine yeminler ettik

- 1 -

sebebidir yalnızlığımın
tenha acılara aldanmayan tebessümler ile
gizlenirken loş bir evin odasında
git demenin cüretini taşıyorum yavrum

düğümdür dünya gözünde
her daim sakladığın bir acı
ve ağladığın demlerde riya
anlatmaz sebebini kimse sana
neden insan aşık olur mesela

yalnızlığın tenhasında acılar biriktirir ruhun
oysa sen her zamanki gibi
yoksun ..!

(gece karanlığa savaş açmış
serde dilek tutmasını beklerken yıldızlar kadınların
ben bir ahtan bin günaha bedel
gidiyorum bedelsiz ve cahil
önümde bahar yeşili gözlerin
çalarken rengini Allahtan