Neylersin ey fani ayrılık kat-i
Hasretim yâr'a, sevgim bakî
Susadım doldur kâseyi ey saki
Sulanır toprağım, gönül bahçem belki
Sıyrıldım ben benden kaldım berî
Oturup düşünme kara kara
Himmeti yaradanda ara
Kifâyetsizdir bulunmaz ihtira
O dem bin söze bedeldir bir yara
Yürüdüm olmadı durdum olmadı
Gözüm kara, topraktır tenim
Düşmanıma dert, dosta güvenim
Zalime karşı hakkın bir eriyim
Ben Anadoluyum
Mazlumların son ocağıyım
Gündüz güler gece ağlar
Yüzüne baksan için ağlar
Seher vakti olur tan ağlar
Gören olur, bilen olmaz.
Sorsalar alime lâl olur
İnce keman sesi kulaklarımda
Bıraktım nice derdi ardımda
Deli bir kan var damarlarımda
Bitmez gecenin tam karanlığında
Yollar uzun ve sanki çileli
Tozlandın diye korkma ey gönül
Bırakta insanlar okusun seni
Anlamazlar diye korkma ey gönül
Elbet anlayan bulur seni
İhtişamlı şeyler vaat etmedin
Gitme...
Ey bu dünya hanının yolcusu
Yollar çetin atmışlar pusu
Dertler sıra dağ, kucak dolusu
Dostunu yanına almadan gitme...
Ön yargıyı bırak son yargıya bak
Farklılıkları hoş gör birde burdan bak
Şu dünyada herkese verilmiş bir hak
Mesele nihayetinde insan olmak
Kimi zengin kimi fakir yaratılmış
Gönül bahçesinde hâr olmakmış
Dermansız derde talip olmakmış
Nefs ile savaşıp hiç olmakmış
Ne zor imiş bu aşıklık
Aşk şarabı içip mest olmakmış
Bir dem gelir hüzün kokarsın
Gülerken yüzün için acırsın
Tabip, ilaç derman sanırsın
Off çeker uzun uzun bakarsın
Dilin lâl olur gözlerin âmâ
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!