Yalnız kalpler üzerine yağan karda
Üşüyorum bir ayazın ortasında
Soğuk işliyor iliklerime
İşliyor yalnızlığın en derinine
Sokakta kalmış gibiyim bu günlerde
Artık zor geliyor bana yaşamak
Acılara, vedalara katlanmak zor geliyor
Denizlerle boğuşurken derelerde boğuluyorum
Çare bulamıyorum
Hatalarım canımı yakan bir kor oluyor
Yağmurlar gibi yağıyor hüzün yüreğime
Sonbahar yağmuru gibi, ılık ama sağanak
Kor ateşler gibi düşerse aşkın yüreğime
İşte o zaman bu yalnızlık son bulacak
Gecenin karanlığı ile gelirken hüzün
Bir bebek doğar bu günahlar dünyasına
Bir bebek, ağlaması huzur yuvasına
Neşe kaynağı belki bir evin
Merhemi kanayan onca derdin
Hayat dağında açan soluk bir çiçek gibiyim,
Bazen bıkmış, bazen usanmış yaşamaktan.
Korkmadım ölüme teslim olmaktan,
Uzun bir yolun en başında yılmış gibiyim.
Mutluluğa değil, yalnızlığa emsalim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!