En soğuk gecelerde açan güneş
Ve gecelerin gölgesi olan ben
Bu dert en şiddetli savaşlara eş
Ve gecelerin ışığı olan sen
En soğuk gecelerde açan güneş
Cenazem kalkmış göğe ve tutmuşlar benim yasımı
Sanki çekip almışlar ciğerimden kafatasımı
Yine aklımda sabahladığın bir gece
Dudağımda düğümlü cevapsız bilmece
Bir damla hayat ver bana o gözlerinden
Bir acı feryat çığlığı kopar özlemimden
Ne konuşur ne susar içimdeki nefis
Ciğerimi kaynatmakta zihnimden hapis
Sarmaşıkla çevrili dört duvarlı zindan
Bedenime bigane ruhuma bezirgan
Cerahat gibi gezer nefsim avucumda
Silahı kavrar gibi bir kalemi tutupta
Siper alır göğsüm ölüm vari hudutta
Oluk oluk kan akıtır ucu yırtık kağıt
Beni bilmez ne türkü, ne şarkı, ne ağıt
Bir nefes misali gelip geçer bu hayat
Ruhum gibi karanlık bir geceye doğmuşum
Ardından ışık yakıp karanlığı boğmuşum
Mürekkep kokusuyla uyandı kağıtlarım
Hatıralarım bulut yağmuru gözyaşlarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!