Tâğutlar Şiiri - Bedri Tahir Adaklı

Her an, ölümle kaçsa da tadı,
Kâr etmiyor hâlâ,
Tecavüz ederken hırsla hayata,
Gelecek geçse de kalmıştı adı,
Mâzi değil ki ettiklerin,
Teessür bırakır hıfzında yâdı.

Altında gizlenir kapkara çehresi,
Pembe dantel çektiler hayat üstüne,
Tebessüm ediyor kibirden hâleler
Baykuşlar konsa da taşlaşmış zulmüne,
Artık kabre konacak,
Ceset olmuş hevesler.

Gururu tersim eder,
Sevdiği her hasmına.
Serfürû ettirir, kendi dostuna,

Neye bel bağladın,
Bedbaht ve menhus ruh,
Ve ey.! Hain nefret?
Sıvışır mı bilemem,
Bitmeyen suçlu fetret.

Bir cidal var bakınız;
Adavetle muhabbet..

Hatta; nurlar huzmesi, göründü ufuktan,
Ummazsın ama, güneşi yollamışlar,
Kendini yok eden,
Sanem misâl tâğuttan,

06.08.2010
Kocaeli