Tadına Ermedik Ölüm mü kaldı

Dost arama gönül, yandı bak yürek,
Dost yüzü görmeye halin mi kaldı.
Herkes gibi sende havanda gezdin,
Sazında çalacak telin mi kaldı...

Uzasa da gece meçhul sabaha,
Çekeriz çilemiz olsa da daha,
Çoktan sevdamızı gerdik çarmıha,
Kurudu bostanın, gülün mü kaldı...

Soldurdu vefasız dostlar dalını,
Fırtınalar aldı köhne salını,
Mevla’m böyle sınıyor bu kulunu,
Yıkıldı ocağın, külün mü kaldı.

Varmadık gençlikte bunun farkına,
Kapıldık feleğin zalim çarkına,
Düşman zaten belli, dost yaktı kına,
İki laf edecek dilin mi kaldı.

İnsanlık unuttu sevgi, vefayı,
Gerçek seven çeker türlü cefayı,
Yaşamadım aşksız bir dakikayı,
Seyretmediğimiz filim mi kaldı.

Uzandık da bazen kuru dallara,
Bağlayıp umudu garip fallara,
Ya kısmet diyerek düştük yollara,
Gezip görmediğim ilim mi kaldı.

El uzattım boynu bükük bakana,
Uçarken kanadım değdi dikene,
Dostluk kararından dönmedik gene,
Tadına ermedik ölüm mü kaldı.

Muradım yanlılık olsa da acı,
Gönül selamıdır başımın tacı,
Çok seven Kâbesiz olurmuş hacı,
Sinemi yakmayan zulüm mü kaldı…

16.03.2010 İstanbul
Murat Nail Güney...