Tadımızı Bozdular Şiiri - Kazım Karagöz

Ben orta Torosların ortasında doğmuşum
Deseler yeri vardı kartal yuvası diye,
Kuş uçmaz, kervan geçmez, medeniyetten uzak,
Tarifle bulunmazdı dağlar arası diye.

Kasımda kesilirdi dünyayla ilişkimiz,
Yiyecek bahçemizden eve getirdiğimiz,
Eşekli tüccarlardı tek temas ettiğimiz,
O da çok uğramazdı dağlar arkası diye.

Bilmezdik greyfurtu, mandalini, limonu,
Portakalı az bilir, çok güzel olduğunu,
Kilo, kilo üzümle değişirdik biz onu,
Tüccar da pek uğramaz yoktur parası diye.

On dört yaşımda tattım ben ilk kez mandalini,
Soyması çok kolaydı tatlı mıydı ekşi mi?
Allah’ım o ne tattı yutacaktım dilimi...
Seçmiştim onu o gün meyvenin hası diye.

Bu kış gittim köyüme yatsılık getirdiler,
Mandalin, elma, üzüm, haydi buyurun dediler,
Vay! Dedim köyümde ha, sen ne sandın dediler;
Fakat çok şaşırmıştım limon sarısı diye.

İlk dilimi yedim de boğazımdan geçmedi,
Gerisini bıraktım kimse de ellemedi,
Şöyle böyle bir limon bu kadar ekşi miydi?
Kimse demedi neden kaldı yarısı diye.

Koparır mandalini her kış vaktinden önce,
Mandalin bulamazsın asıl vakti girince,
Tadımızı bozdular medeniyet gelince,
Yani sevinemedim köyüm burası diye.