Yalnızlık çökmüş, sararmış yüzler,
Herkes bir köşede suskun ve küskün.
Dert dolu içimiz, çatlamış dizler,
Sevincimiz yitik, gönüller kırgın.
Yalnızlığa gömülmüş, sessiz bir şehir,
Gönüller hüzün dolu, yok içte sevinç.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim