durmuyor ki terkedilmişlikler
dinmiyor ki acılar
tadı yok
güz akşamlarının
mimoza ağacının
bulandıkça yaşanmışlıklar
bir sevinç de sunmuyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Haklısınız hiçbir şeyin tadı yok artık. Her şey çocukken güzelmiş... güzeldi...
Şimdi ne yağmurda ıslanmanın tadı var ne de mimoza ağaçlarının kokusunu içimize çekmenin...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta