Tadı, Tuzu Kalmadı Şiiri - Fahri Bulut

TADI, TUZU KALMADI
Hatır, gönül, sevgiyi, dinci güruh yitirdi,
Kutsalların hepsini, molla, yobaz bitirdi.
Emevi düzenini, ülkemize getirdi,
Hiçbir şeyin lezzeti, tadı, tuzu kalmadı.
Her insanca istenen, özgür yaşamın bile.

Bizden büyüğü sayar, küçükleri severdik,
Yakın komşular ile birlikte yemek yerdik,
Bilgeler sohbet eder, bilmeyenler dinlerdik,
Cahiller bilge oldu, sohbet ehli kalmadı.
Her insanca özlenen, mutlu yaşamın bile.

Hısım, akraba, eş, dost, yazık düşman edildik,
Cahili çoban tuttuk, koyun gibi güdüldük,
Dince haram demeden, kulun hakkını yedik,
Harama helal dendi, kul hakları yenildi.
Allah kâfur ve rahim, bizi af eder dendi.

Yalancının yeminli, yalan sözüne kandık,
Gerici, dincilerle, ülke kalkınır sandık,
Enflasyon hiç durmuyor, mutfakla birlik yandık,
Ana gıda maddesi, tadı, tuzu kalmadı.
Fakirler artı muhtaç, kuru ekmeğe bile.

Ne yazık yirmi yılda, yüz yıl geriye düştük,
Geri geri giderek, Afrika’yı da geçtik,
Hayal âlemi ile uzaya bile gittik,
Evrensel hukuk ile insan haklarında da,
Her insanca istenen, özgür yaşamda bile.

Yargısız ve sorgusuz, gençler tutuklanıyor,
Masumun çığlıkları, duvarları deliyor,
Ana, baba çaresiz, el koyunda ağlıyor,
Hak, hukuk ve adalet, mahkemede kalmadı,
Atatürk’ün dediği, uygar ülke olmadı.

Rızazade ölse de asla kul hakkı yemez,
Kul hakkı yiyenleri, babası olsa sevmez,
Zalimlerin önünde, dik durur boyun eğmez,
Yoksuldan, ezilenden, canlar bana ne demez,
Hiçbir devrimci yiğit, zulme hiç teslim olmaz.
23.10.2021
Fahri Bulut Rızazade