Tadı Kalmadı Yaşantımızın

Kan kırmızıydı yüzleri
Belliydi günlerdir süren ayazın esir aldığı
Korkudan yüreği titriyordu.
Baktım!
Göz bebeklerinde yakıcı bir karanlık vardı
Dudaklarından kopup uçuveren çapkın tebessümüyle,
Bana baktı.

Ruha değmiş teniyle
Gül kokusu esintisiyle gözlerimde gezindi
Gözleri.
Şaşkın tavırlarımla
Yıllardır uykuda sessizce yatarken uyanan biri hissettim.
Kendimi.
Gözlerinde görünen arsız pırıltılar vardı.
İşte o pırıltılarla yıkıldım
Bir bakışa bir pırıltıya, teslim etmiştim kendimi.

Kandillerin uçuk is kokularında sevdim
Yeşil vadileri gördüm
Nefes aldım.
Ne zaman bakmışsam, onun gözlerinden.
Ve!
Zaman geçti gün geldi.
Günahkâr arzularımız yıllandı
Ne yaptıysam ona, daha hiç gülmez oldu.
Hazan düştü toprağa
Tadı kalmadı daha yaşantımızın.

11 Mart 2015-03-11
Antalya