Bir yanda aç kalan bir yanda ölüm.
Benim gözlerim hiç barışı görmedi.
Her yerde sefalet her yerde zulüm.
Beş günlük dünyanın tadı kalmadı.
Çiçekler kurumuş susuz yeşil otlar.
Güneşimizi esir almış kara bulutlar.
Özlemler çoğalmış bitmiş umutlar.
Beş günlük dünyanın tadı kalmadı.
Bitmiyorlar acılar hep yenisi başlar.
Hüzünler çoğalmış sel olmuş yaşlar.
Yurtlarını terk edenler dağları aşar.
Beş günlük dünyanın tadı kalmadı.
Fehmi.
Harabe köylere baykuşlar konmuş,
Sevgiler tükenmiş mateme dönmüş,
İnsanlar ölmüş nice ocaklar sönmüş.
Beş günlük dünyanın tadı kalmadı.
Kayıt Tarihi : 15.9.2024 00:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!