Taçsız Sultanlara Şiiri - Salih Demir

Sen ki Kâinatın taçsız sultanısın ANNE.
Sana ANA dedim diger evlatların ANNE.

ÂDEM nasıl HAVVA’dan, LEYLÂ ise MECNUN’dan,
HACER’de İSMAİL’den, ZÜLEYHA’da YUSUF’tan,
Nasıl geçemezse insan, canından ve ruhundan,
Bende senden geçemedim geçemem ki ANNE.

Sen MERYEM oldun İSA’ya, KUDÜS’te süt verdin.
Sen ÂMİNE, HALİME, MUHAMMED’e can verdin.
Sen ÂSİYE, sen SÜMEYYE, zulme gögüs gerdin.
Sultanlara sultan KEMÂL’e, ZÜBEYDE ANNE.

Ayaklarının altına CENNET niçin konsun?
En güzel medhiyeler sana niçin okunsun?
Makamların en yücesi yücelere konsun;
O güzel mükâfatlar sanadır sana ANNE.

Kanlı kucak oldun HÜSEYİN’e KERBELÂ’da.
Sımsıcak âteş oldun zemheri soğuğunda.
Sen ANA oldun hem kâtil’e hem, mazlum’a da,
Toprağa su, suya hava, insana can ANNE.

KUR’AN sende dir, KÂ’BE,sende hayat sendedir,
Sensiz bir hayat ki hayatın neresindedir? .
Sen cansın, sen hayatsın,ki hem hayat sendedir.
ALLAH’tan sonra can veren Ruh sendedir ANNE.

Aç sam bilir, düşsem görür, ağlasam duyarsın.
Ben seninle var oldum sende, benimle varsın.
Seninle mutluyum, sen benimle bahtiyarsın
Sen ANA, insanlara taçsız SULTAN sın ANNE.
SALİH DEMİR.8-2-2007-G.Antep