Tacettin Çetin Şiirleri - Şair Tacettin ...

bilirmisin
başkasının gözlerinde bile seni görmeyi
aynada gördüklerime küsmeyi
sustuğum vakit beynimde yankılanan ismini
sen sensizliği bilirmisin
bilirmisin

soğuk bir ilkbahar gecesi
sana rastlamak güzeldi
özlemişim seni
ve o unutamadığım gülüşünü
soğuk bir ilkbahar gecesi
sen geldin

her sabah sana bir merhaba diyebilmek için
harcadım gecelerimin akreple yelkovanlarını
aslında devamsızlık kredilerimin bitişiydi bir gülümsemen
hep içimde bir umutla kalkardım sabahları
seni görmenin üstünden geçen saatlermiydi bilmem
bir hüzünle uzanırdım yatağıma

Seni sevmiyorum
Belki kızgınlığımdan
belki sevmeyi bilmediğimden

Seni sevmiyorum
öyle yada böyle

beni sen yaptın
anlayamadan
sana bakarken acıyan tarafıma inat
gülümsemeyi öğrettin
suskunluğun en büyük isyan olduğunu
umudun aslında yürekte bulunduğunu

gece küsmüş kendine
güneş niye doğduğundan habersiz
inkar ediyor deniz mavi olduğunu
bütün gülleri sözü var açmamaya
sen şimdi gittin
kuşlar şaşkın bana soruyorlar seni

her düştüğümde kendi düşsede beni kaldıran bir adam
kuşak çatışmalarının ortasında
anamdan duyarım ağladığını sabahın altısında
adam gibi bir adam babam
kulağımı çekerken bile içi ağlayan
benim derdimi kendi derdi sayan

ben seni sevmek isteyipte sevemeyenlerdenim
uzun gecelerde
gözlerine bakıpta hiçbirşey hissetmeyenlerdenim
yalanlarla süslenmiş sahte bir aşk mimarı
sana sadık kalmayanlardanım
uyurken hiç seni getiremedim aklıma

uzaklardayım alıştığım hayattan
dost kahkahalarından
ve senden
buralar demek geliyor içimden
ki anla ne kadar yabancıyım buralara
buralar soğuk

Sensizlik başa bela
Yedim kafayı anason kokan yaz akşamlarında
Haykırırken adını sizin sokakta
Dedim ya sensizlik başa bela
Yedim kafayı sensiz yaz akşamlarında
Çekerken cigarayı asmalı çardakta