Tac Mahal Ağladı Şiiri - Aziz Dolu

Bir avuç toprağıyım
Ötüken ormanlarının.
Bir damla suyuyum
Kutlu akan Selenga’nın.
Orhun’un yankılanan sesiyim.
İlk orada tutuldum
Enginliğine, mavinin.
Düşlerine yattım,
Annemin
Söylediği ninninin.
İlk orada attı
Sevda için,
Bu bendeki yürek.
Bahçelerde cirit atıp
Kızılca elmalar devşirdim.
Talas’ın suları söndüremedi,
Bağrımdaki ateşi.
Fetih dediler derdime.
Keremcesine koştum,
Alperencesine koştum,
Büyürken içimdeki yangın;
Kızılırmak, Nil, Tuna’ya…
Hazar, Akdeniz, Kızıl deryaya…
Kırım’da yaz güzeldi.
El sallarken Viyana;
Islattı çölleri,
Sırtımdaki pınar.
Tac Mahal ağladı.