Tac Mahal Şiiri - Cuma Komşul

Acıların koynunda hayalim Begüm Bana
Hicran kelebekleri firuze bakışında
İpliği kopan tesbih tanesi mi Yamuna
Uçuşur bir yelkenle suların akışında

Bana gönderme artık ayrılığı hediye
Saldığın bunca gamdan yüreğimi sakladım
Aşk tek kişilik ise aşka gücenmek niye
Bu davetsiz konuğa gönlümü yasakladım

İnce bir yağmur düşer Agra'nın toprağına
Bu asi uçurumdan bilmem kaç kez dönmüşüm
Düşen bir gözyaşısın zamanın yanağına
Yaşam duvarındaki ateşi söndürmüşüm

Sulardım yanağında gözyaşımla gülleri
Güzelliğin baharda aynalardan sakınır
Vuslatım pencerende toplasın sümbülleri
Çölümün karanlığı aydınlıktan yakınır

Deste deste koparıp Tac Mahal'den yasemin
Mermer taşa işlenen sevginin diyarından
Bir araya gelip de aşka etsinler yemin
Dilerdim senin için bunu güneşle aydan

Saf gülücüklerinin her damlasında mehtap
Akseder gözyaşıma tüllendiği denizden
İncilerle süslenir pencerende ıstırap
Sana sessiz bir uyku en güzel gecemizden

Gözler suskundur artık sadece gönül ağlar
O gencecik yaşında bana veda ederek
Altınlı sırma saçın aşkı şafağa bağlar
Erişilmeyen kapın kapanır sonsuza dek