Taç Şiiri - Fazlı Malak

Başında ki örtün pırlantadan taç,
Kalpler de umut, yürekler de haykırış.
Bir devrin tarihidir yüzlere vuran,
Onsuz olur mu?
Ateşler söner, sütunlar yıkılır,
Bin bir türlü necaset üzerimize yığılır...

Gam gözler de tek damla yaş,
Alkışlar arasında giden kim?.
Uyan ey Milletim gaflet uykusundan
Bak giden gidiyor kalan kim?

Nehirler sessiz akar, dar yerler de coşar.
Bir bilsen bu sevecen kalp nasıl atar,
Sevdasıyla çekmiş silahı bir bir kurşunlar,
Ahı tutmuş Libasın dünyalar yanar...

Örtüsünü arar bu derde düşeli,
Sanma gönüllü yaralı dertli,
Umut adı ölümüne gizli,
Mihverin altın da gizli sancı...

Dünyam gurbet,
Vatanım gurbet,
Gerçek Vatan elbet,
Zaferle kazanılacak Cennet!...