Önce yıkadılar ılık sularda bir kış günü
Musalla taşında olmuştum bir ölü
Gelmişti artık hayatın sonu
Çok kısa ve engelsiz geçildi mezarlık yolu
Sevenlerim ağlaya,ağlaya omuzladı tabutumu
Birkaç bekleyen vardı mezardaki başucumu
Ne ilktim nede son yolcu
Toprağa koyulurken tutabilseydim avucunu
Kefenimden tutup koydular kabrime
İşte o an birşey oldu durmuş kalbime
Biraz toprak,biraz çiçek koyup üstüme
birazda dua,sonra melekler geldi suale
Sorgu ve sualin en günah sorusu sen oldun
Adını söyleyip melekler sorunca seni
İşte o an sustum bütün zehrimi içime kustum
Ne hayalin nede sen yanımda yoktun
Kayıt Tarihi : 7.2.2008 18:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
yaşarken sevip kavuşmadan ölenler için 09-05-2006
![Ufuk Karahan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/07/tabutun-sesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!