Tabutta Bır Uzun Nehir

Kaç şiir yağdı gözlerime
Kaç şiir tutuklandı bunca yıl
Kaç şiir içip de çıldırdım ki
Yorgun gecemin saçlarından asıldım.

Ülkelere götürdüm ruhumu
Hiçliğin bile olmadığı

Dolaştırdım azgın bir sonsuzluğu
Kederin karanlık dehlizlerinde

Kırmızılar içtim şiirler kustum
Çıkarıp çıkarıp baktım yenilgilerime
Kimseler yokken

Sonra bir tabutun içinden
Upuzun bir nehri çıkarıp
Güneşli ormanın üzerinden
İşte öylece göğe bıraktım.

12 Mayıs 2016 / İzmir