Tabutta Bir Genç Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Dizilmişti gençler saf,saf,
Elerini kaldırmışlar gökyüzüne,
Büyük bir kalabalık halinde,
Cenaze herkesin en önünde,
Gruplar,ellerinde çeşitli bayraklar,
Üzerinde devrimci yazılar,
Ağızlardan yankılanıyor,
Devrim andı içeren marşlar.
Konuşmuyordu gençler,
Ama hançerelerini yırtarcasına,
İman ettikleri devrimin,
Andını söylüyorlardı,bir ağızdan.

Tabutun başına geçti bir genç,
Sağ elini yumruk yapıp kaldırdı,
Öldürülen arkadaşlarının intikamını,
Alacaklardı mutlaka bir gün,
Hep bir ağızdan edildi intikam yemini.
Eller üstüne alındı cenaze,
Memleketine götürülmek için,
Anası,babası ve kardeşleri,
Tüm yakınları bekliyordu cenazeyi,
Büyük acılar içinde,
Kahpece vurmuşlar,biricik oğullarını.
Ne umutla yollamışlardı,
Okuyup adam olacaktı bir gün,
Gururla dolacaktı yürekleri.

Cenazeyi taşıyan gençler,
Ne olacak ülkenin hali diye?
Konuşuyorlar sessizce,yürürken,
Hangimizin cenazesi gidecek böyle?
Yarın ve sonrasında,memleketine,
Kaygılıydılar,hep birlikte,
Ölmekten korkmuyorum dedi birisi,
Aslolan,ölenin intikamını alabilmek,
Öldüreceğin kim diye sordu diğeri?
Bu ülkenin insanı değil mi o da?
Onu da bizim gibi okumaya,
Göndermedi mi? annesi,babası,
Bir gün biz,bir gün onlar vuracak,
Düşünün bakalım bir kez,
Bu ölümlerden kim ve kimler,
Kazançlı çıkacak?
(Elazığ..1974)