Tabutlar ses geçirmez

Sabah her zamanki gibi uyandın.herkese göre ya geç ,yada erken,güneş doğması gerektiği yerden doğdu.bir haber aldın bir çocuk doğdu,bir tanıdığını kaybettin,sevinci yaşayamadın.Doğan çocuğun kimse haberini paylaşmadı.kaybettiğin tanıdığını.yıllardır görmemiş konuşmamışsan bile kötü haber tez yayılır demiş eskiler;çok geçmeden duyarsın.hayıflanırsın gidişine gidenin ardından ya en yakınında olursun yada en uzağında paylaşırsın anlarını acısını sevincini yaşarsın,son bir kelamın olsun istersin ama tabutlar ses geçirmez bunuda bilirsin…”ÜSTÜ KALSIN”
‘Ölüyorum tanrım
Bu da oldu işte.
Her ölüm erken ölümdür
Biliyorum tanrım.
Ama, ayrıca, aldığın şu hayat
Fena değildir...
Üstü kalsın... ‘demiş cemal sürreya, sonra kendine dönersin hayatındaki en kıymetli deneyimdir o son an son nefes zamanın mekanın sınırının olmadığı o ana gelirsin ne çok şey geçer aklından hangisini düşünürsen o kalır bıraktığın yerde o acır her yerinden,yokluğunda anlarsın gidenin yada kalanın acısını,her ayrılıkta bir yalancı ölüm gibidir uyanabildiğin ama dokunabileceğin bir göz yaşı vardır bilirsin uzatamasın ellerini ….söz ayrılıktan açılmışken aslında hatırlanmamaktır ayrılık dert etmeğe değmez bu zamanın içinde yaşadığımız an mekan olur yada kişi hatıralarında canlıysa bu zamanın mekanın üstündedir artık gülüşüne dokunursun hissedersin sıcacıklığını bazı ayrılıklar kaçınılmazdır artık bilirsin ses geçirmez….15.04.2023 Fethiye