Tabuta Tek Kişi Girilmez Şiiri - Mesel Töz

kabın taşmasına son bir damla kaldı
kapı bir kere daha çalınırsa kırılacak
adımlarını yürürken saymazsın
ancak sonuncusuydu
bu adımdan sonra tabanların yırtılacak
annen çaydanlığı bir derece yüksek kaynattı bardak ilk damlada çatlayacak

özlüyorum ölümü
ben bir yerlerde
başka vücutlarda yaşadım
sorabilirsin
bir sonraki ölümüme kadar
istasyonlarda gazete üstlerinde yattım

yolcular, yolcu uğurlayanlar
güvercinler en çok tren istasyonlarında gezer
çünkü paramparça hayallerden beslenirler

ben dilenci olabilirim
gökyüzüne yalvararak elllerimi açmış olabilirim
sözlerime acıyan yıldızları eve götürüp
karanlık gecelerde okşamış olabilirim

avuçlarım ateşten tutuşur hâlde
tanrı'ya meydan okumaya gittim:
-ya yakmak ya da yanmak gerekiyormuş tanrım senin için
şeytan değildim, yandım
ama gökten yıldızlarını çaldım
sana yakınım şimdi

beni bağışladı mı hiç öğrenemedim
vagonlar doluyordu
makinist bağırıyordu ve de
-tabuta tek kişi girilmez!