Tabuta çalım Şiiri - Gönül Çalımlı

çöldü sırtın
seraptı yüzün

bir köşeye çekilip
seyre daldım flu varlığını

hiç günahım olmadı sende
sevabım da yoktu belkide!

gördüm
kördüm

gözlerimin inanamadığı kadar
inanmıştı gönül gözüm o güzel yüzüne

gitmek neydi sevgilim?

- sırtını dönüp yürümekti!
dudağı kuru bırakmak
yalnız kalmaktı

düşerken gözyaşlarım sözlerimden göğsüne,
başımı omuzuna dayayamadım.
bir hayatın yükünü yüklemek istemedim sırtına
çünkü sırtın
dönmeye meğilli gemi
rotasını şaşırmış liman gibiydi

ha bugün yalnızlık
ha ertesi gündü yalnızlık

Yatağımdaki boşluğunu, nasıl anlatsam!
Toprağa atılan gübre misali coştukça büyüyor.

Secde edip yokluğuna
yerlerde süründü dimağım
Her şey kaybolurken nazarımda
bağdaş kurup kefenime
kendi mezarıma daldım

Bak yine vücudum yüreğime dar geldi düşününce seni..

Gönül Çalımlı