Tabut Şiiri - Yusuf Bozkurt Ünsüz Bir Şair

Tetiği çekmeye olsaydı cesaretim,
Bir dakika durup düşünmezdim.
İçimde ölecek bir sen olmasaydın eğer,
Ben, yarın sabahı göremezdim.

Sevdim olmadı, taptım olmadı,
El açtım Tanrı’ya olmadı.
Ağladım olmadı, yalvardım olmadı,
Hayalini koydum bir tabuta, yine olmadı.

Kaç gece sabahladım sokağında, bir bilsen?
Seni ne kadar sevdiğimi birazcık anlayabilsen,
Gelsen, kalsan ve bir daha hiç gitmesen,
Ben sabahlara kadar içmezdim.

Kağıt küsmezdi, kalem susmazdı,
Gözlerimden gülücük eksik olmazdı,
Ellerim böyle yapayalnız kalmazdı,
Ben geceleri sabah edemezdim.

Sevdim olmadı, taptım olmadı,
El açtım Tanrı’ya olmadı.
Ağladım olmadı, yalvardım olmadı,
Hayalini koydum bir tabuta, yine olmadı.

Gözlerim kapanmadan kaç gece erdi sabaha?
Kaç kadeh boşaldı, kaç kez sızıp kaldım masada?
Ne seninle konuşabildim, ne de dostlarımla,
Sevdim olmadı, taptım olmadı, sövdüm olmadı.

Kaç hekim gerekir, söylesene bu yaraya?
Nice bahaneler, sebepler soktun sen araya,
Daha ne kadar mecalim var bilmiyorum, yaşamaya,
Sevdim olmadı, taptım olmadı, sövdüm olmadı,
El açtım Tanrı’ya olmadı,
Hayalini koydum bir tabuta, yine olmadı.