bağırıyor ağaçlar
yıldırımlarını bırakıyor gök
umulmadık bir an
tufan
uykusundan kalkıyor
rüzgar
taş kovuklarına kaçıyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ölüm teması içimi acıttı ama şiirinizin hikayesini okuyunca duyarsız kalmak imkansız,katliyam gibi, bir selin savunmasız bedenleri önünde bir yaprak gibi sürükleyerek yok etmesi korkunç .Tebrik ediyorum yüreğini sayın hocam...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta