Tabut Şiiri - Ferhan Yıldız

Bugün doğdu güneş ilk kez yüzüne
Çünkü o yalnızdı
İlk kez aydınlandı çehresi
Yüzünde hüzün dolu bir ifade vardı.
Belki de kimse görmesin isterdi
Kimse bilmesin
Korkuyordu belki de
Kendini anlatamamak
İnsanlara yaklaşmak
İçini ürpertiyordu.
Yalnızca kendi köşesine çekilip farkedilmemek
Öylece yok olmaktı isteği
Kimbilir
Belki de mutluydu esrardan
O solgun kanepeye uzanıp düşüncelerine dalmaktan
Nerden bilebilirdi ki;
Bir gün gelecek
Her zaman okşarcasına süpürdüğü merdivenlerden
Çamurlu botlarla inilecek
Ve nerden bilecekti
Bu botların sahibinin sırtında cansız bedeni olacak...