Tabut Şiiri - Hakan Kılıç

Seslenirim kimseler duymaz beni
Gözlerimi açamıyorum ayağım kımıldamıyor
Uyuyormuyum karabasanmı bu?
Çok da susadım.
Neden karanlık kim bu gelenler
hey hey
burdayım ben
Duymuyormusunuz?
Görmüyormusunuz?
Neden ağlıyorsunuz bişeymi oldu birine
Nereye gidiyoruz benimle küsmüsünüz
Baba kim var tabuttda
Sen yoruldun belin ağrıyor zaten
Bırak ben taşırım
Elim tutmuyor
Anne neden oğlum diye ağlıyorsun
Kardeşime birşeymi oldu
Birşeyler sıkıyor kilomu aldım yine
Yeni elbiseler almalıyım
Dayı hadi sen söyle bari sendemi kızgınsın bana
Nerdeyim ben herkes neden suskun
Neden dokunamıyorum sizlere
Gülyüzlü anneciğim sil gözlerinin yaşını
Anladım.
Sizin acınızı görmeden gitmek isterdim hep
Nerden bilirdim
Düşünememişdim acılardan kaçabilirim sanmıştım.
Olsun gidiyorum işde ağlamayın
Ben ağlamıyorum biraz dan toprak kucaklıyacak
Emaneti mahşere dek bağrında saklı tutacak
Elveda sevdiklerim elveda beşeri
Canımı sıkmayacak artık dünyanın yalan işleri
Ara sıra gelin duyarım tabutumda seslenişleri

Misafirlik bitti eve dönüş vakti
Cansız bedenimi sarmalayan toprağa
Ekin fidanları biten hayatımın ardından
Yeşersin ağaçlar uzansın dalları gökyüzüne
Dua etsin mağfiret için
Tutanayım köklerine yalnız hissetmem o zaman
Tam gitmiş sayılmam zaten tam olarak geldiğimde söylenemez
Bir vakte değin bekleme salonunda ahretin apronunda
Kavuşma anına değin bekleyeceğim en sonunda
Elveda sevdiklerim elveda beşeri
Sıkmayacak artık yalan dünyanın işleri
Ara sıra gelin duyarım tabutumda seslenişleri