Tabut Şiiri - Fatma Aslantaş

Tahtadan yapılmış bir uzun kutu
Baş tarafı geniş,ayak ucu dar
Çakanlar bilir ki bu boş tabutu
Yarın kendileri dolduracaklar

Her yandan küçülen bir oda gibi
Duvarlar yanaşmış tavan alçalmış
Sanki bir taş bebek kutuda gibi
Hayalin içinde uzanmış kalmış

Cılız vücuduma tam görünsede
İçim bu dar yere sığmaz diyor
Geride kalanlar hep dövünsede
İnsan birer birer
Yine giriyor

Ölenler yeniden doğarmış gerçek!
Tabut değildir bu, bir tahta kundak
Bu ağır hediye kime gidecek?
Çakılır çakılmaz üstüne kapak.
NECİP FAZIL