Tabut Şiiri - Hür_u Gür

Bgün doğdu güneş ilk kez yüzüne,
Çünkü o yalnızdı.
İlk kez aydınlandı çehresi,
Yüzünde hüzün dolu bir ifade vardı.
Belki de kimse görmesin isterdi
Kimse bilmesin.
Korkuyordu belki de
Kendini anlatamamak
İnsanlara yaklaşmak içini ürpertiyordu.
Yalnızca kendi köşesine çekilip farkedilmemek
Öylece yok olmaktı isteği.
Kimbilir;
Belki de mutluydu bu esrardan
O solgun kanepeye uzanıp düşüncelere dalmaktan.
Nerden bilebilirdi ki
Gün gelecek;
Her zaman okşarcasına süpürdüğü
ahşap merdivenlerden
çamurlu botlarla inilecek
Ve nereden bilecekti
bu botların sahibinin sırtındaki
tabutun içinde
Cansız bedeni olacak